علم و دانش: لجباز شدن کودک بنا به دلایلی ایجاد می شود. والدین برای کاهش لجبازی کودکان از امر و نهی های بی مورد و زیاد پرهیز کنند. این تکرار باید ها و نباید ها موجب بروز مشکلات عصبی و پرخاشگری در کودک می شود .
کودک از ۲ تا ۳ سالگی لجبازی را آغاز کرده و یا بهتر بگوییم در خودکشف می کند. او به درجه ای از خودآگاهی و شناخت محیط و اطرافیان می رسد که می فهمد رفتارش روی اطرافیانش تاثیر می گذارد و واکنش ها را برمی انگیزد.
به همین دلیل در بعضی امور و زمانیکه از او کاری خواسته می شود لجبازی را به کار می گیرد تا واکنش ها را مشاهده کند و کنجکاوی اش ارضا شود.
اولین قدم صبور بودن مادر و اطرافیان هست نباید لجبازی بچه باعث بشه مادر یا اطرافیان واکنش شدید مثل فریاد زدن یا تنبیه کردن از خودش نشون بده چون بچه ها در این سن چیزی به اسم لجبازی نمی شناسن و بیشتر در پی کسب استقلال هستند بنابراین بهترین کار اینه که مادر عصبانی نشه و تکنیک بی توجهی فعال رو در پیش بگیره یعنی چی …. یعنی وقتی بچه باصطلاح لجبازی میکنه و برای خواسته ای پافشاری میکنه به گریه و زاری ش توجهی نکنه و کار خودش رو انجام بده مثلا بچه گریه میکنه من فلان چیز رو میخوام در ابتدا با صحبت کردن در آرامش توضیح میده که نمیشه و اگر بچه گریه و زاری کرد مادر دیگه بحث نمیکنه بلکه بره به کارهای خودش برسه و هیچ توجهی به گریه و زاریش نکنه چون اگر حتی سر بچه داد بزنه هم انگار بهش توجه کرده و بعد از مدتی حواسشو پرت کنه و با بازی ذهن بچه رو منحرف کنه …. این یک مقطع از رشد کودک هست که با صبوری مادر و اطرافیان مرتفع میشه فقط باید صبور بود و هرگز دل به لجبازی بچه نده …. سرش فریاد نکشه حتی قربون صدقه ش هم نره … بی اعتنا به گریه و زاری …. بعد از چند بار که بی اعتنا باشه بچه متوجه میشه که با گریه و زاری نمیتونه به خواسته ش برسه و کم کم این عادت (باصطلاح لجبازی) در بچه از بین میره.
